എന്‍റെ നിലച്ച കണ്ണുകള്‍;
ഇരുട്ടുമാത്രമാണ് ചുറ്റും.
പോര്‍വിളിക്കിടയില്‍ അറുത്തെറിഞ്ഞ കാലുകള്‍;
ഇനിയൊരു കാതം നടക്കാനില്ല.
അക്ഷരമറിയുമെങ്കിലും, ചലനമറ്റ കൈകള്‍;
എഴുതിയറിയിക്കാന്‍ ഒന്നുമില്ല.
നിശബ്ദതയുടെ നീണ്ട വര്‍ഷങ്ങള്‍;
കേള്‍ക്കാനറിയാത്ത കാതുകള്‍ വേണ്ട.
ചൂതാട്ടങ്ങള്‍ക്കിടയില്‍ പിഴുതെറിഞ്ഞ നാവ്;
ഇനിയൊന്നും പറയാനില്ല.
എങ്കിലും,ഞാന്‍ ശ്വസിക്കുന്നു...ഗന്ധമറിയുന്നു..;
സിറിന്ജും സിറപ്പും നിറച്ച മുറിക്കുള്ളില്‍.
സ്വപ്നം കാണുന്നു...
ഏഴുവര്‍ണങ്ങള്‍ ചാലിച്ച, പട്ടം കണക്കെ -
പറക്കുന്ന സ്വപ്‌നങ്ങള്‍.
എനിക്ക് തളര്‍ച്ചയില്ല.
എന്‍റെ മനസ് മരച്ചിട്ടുമില്ല.
No comments:
Post a Comment