വയസ്സി,

കാലമിതേതോ കലികാലരൂപമായ്
മാറിപ്പോയ്‌ നിന്‍ കുഞ്ഞ,ന്ന്യനായി .
ഉറ്റവരെന്നും പറഞ്ഞോടിക്കളിച്ചോരീ
കൈകാല്‍കളില്‍ കരുത്തേറയായി.
വിങ്ങിക്കരഞ്ഞമ്മ,യെന്നും വിളിച്ചോരീ
ഉണ്ണിനാവില്‍ ഉറയുന്ന ദ്വേഷമായി.

കരിമഷിച്ചായം വരച്ചോരാ ചുമരില -
ക്കരിയൊക്കെയും മായ്ച്ചു
അക്ഷരമാലയും പാട്ടും പഠിപ്പിച്ചു.
കുത്തിവരയ്ക്കുവാന്‍ ഇന്നൊട്ടു വേണ്ടൊരാ-
കുറ്റിപെനസിലും
അത്തറിന്‍ മണമുള്ള  കുഞ്ഞുടുപ്പും .

കേട്ടുപഴകിയ മുത്തശ്ശിക്കഥയിലെ
അണ്ണാരക്കണ്ണനായി മാറിയും ,
നിന്‍റെ മാറിലേക്കൊട്ടികിടന്ന കുഞ്ഞിനായി
തേങ്ങലിന്‍ താരാട്ടുമൂളിപഠിച്ചതും കാണുക.

ഭാരമേറി പത്തുമാസങ്ങള്‍
അമ്മയെന്നുള്‍വിളി കേട്ടും
കാത്തിരുന്നവള്‍
മേനി നോക്കാതെയും,വേദനയോര്‍ക്കാതെയും.

കേവല വിഡ്ഢി നീയിന്നിവ-
ന്നാഹാരവും വടിവൊത്ത വസ്ത്രവും
മാത്രമായി.
എങ്കിലു, മെന്‍മകനെന്നുമെന്‍ ചാരെ
എന്നതാകുന്നു നിന്‍റെയുള്ളം.

ആരാരുമറിയാതെ ആ കുഞ്ഞെഴുത്തുകള്‍
ഓരത്ത് ചേര്‍ത്ത് വിതുമ്പവേ
ഓര്‍ക്ക...,
മോടിയൊക്കെയും മാഞ്ഞുപോയ്      
അമ്മെ, നീ മായാലോകത്തു നിന്നുണര്‍ന്നീടുക....