കാലു നീറുന്നു.
കരങ്ങള്‍ നീറുന്നു.
ഹൃദയത്തിനു മാത്രം നീറ്റലില്ല.
കൈ നീറുന്നു വെന്നത്കൊണ്ടോ,
എന്‍റെ കവിതയ്ക്കുമുണ്ടതേ നീറ്റല്‍.
എന്നിലേക്കെന്നെ തിരിച്ചയയ്ക്കുമ്പോള്‍ ,
മുള്ളാഴ്ന്നിറങ്ങി വൃണപ്പെട്ട മജ്ജയും
പ്രായാധിക്യം തോന്നുന്ന ചര്‍മവും
കൊഴിഞ്ഞു തീര്‍ന്ന മുടിനാരും
ലാടമടിക്കപ്പെട്ട നഖങ്ങളും
വിരസതയിലാക്കുന്ന മുഖവുമല്ലാതെ
വികാരങ്ങളേതുമതില്ല.
ഒരു വിടവാങ്ങലിന്‍റെ പകല്‍ കൊഴിഞ്ഞു പോകും മുന്‍പേ
ഞാനെന്‍റെ നന്ദി പറയട്ടെ,
സൃഷ്‌ടിച്ച മാതാപിതാക്കള്‍ക്കും
എഴുതാന്‍ പഠിപ്പിച്ച ഗുരുക്കന്മാര്‍ക്കും
പൂക്കളിരുക്കരുതെന്നു പഠിപ്പിച്ച
നിര്‍ജീവ ചെമ്പനീരുകള്‍ക്കും
വാശി പിടിപ്പിച്ച സോദരര്‍ക്കും
താങ്ങായി നിന്ന മിത്രങ്ങള്‍ക്കും
ഞാന്‍ നോവിച്ച,എന്നെ നോവിച്ചവര്‍ക്കും
എഴുതാന്‍ മറന്നുപോയ മറ്റെല്ലാവര്‍ക്കും.
എന്തെന്റെ നന്ദി വാക്കുകള്‍ക്കപ്പുറം പോകുന്നു!
ഓ,മറന്നുപോയി ..എന്നെ തിരിച്ചറിഞ്ഞ
രണ്ടക്ഷര പേരിനും നന്ദി.
പാതയിലുപേക്ഷിച്ച ചിലങ്കയ്കും
തളര്‍ന്നുപോയ വീണയ്ക്കും
കളവെഴുതിയ തൂലികയ്ക്കും
കളമെഴുതിയ രേഖകള്‍ക്കും
വികട സരസ്വതിയുടെ നാവിനും
ജഗത്പിതാവിനും
ഇതാ എന്‍ പാലായന സന്ദേശം....
No comments:
Post a Comment